ز آن روزی که سیلی خورد زهرا

ز آن روزی که سیلی خورد زهرا

سیه شد روزگار اهل معنا

شنیدم ز عارفی که می فرمود

حکم فرج را کند زهرای سیلی خورده امضا

دیدم که ازپس در ، پهلوی من شکسته است

فریاد من در آنجا ، علی علی علی بود

بر روی سینه ی من ، با میخ در نوشتند

این جرم گفتن علی علی علی بود

من هم زخون سینه ، بر روی در نوشتم

تنها گناه زهرا ، علی علی علی بود